πασσαλοπήκτης

ο

τεχνολ. κρουστικό μηχάνημα με σφύρα ελεύθερης πτώσης που χρησιμοποιείται για την έμπηξη πασσάλων ή πασσαλοσανίδων στο έδαφος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πάσαλλος + πήκτης (< πήγνυμι «στερεώνω»). Η λ. μαρτυρείται από το 1884 στον Αν. Σούλη].